Het Sint Anthony Gasthuis in Groningen is een Rijksmonument. Het is in 1517 gesticht met als doel armen en zieken op te vangen. Tot 1644 werden er ook pestlijders ondergebracht en van 1702 tot 1844 was het achterste deel in gebruik als dolhuis. Door de eeuwen heen woonden er zogenaamde conventualen in het gasthuis, bewoners die zich inkochten en zich daarmee verzekerden van een verzorgde oude dag. In de 20ste eeuw komt het verschijnsel van gewone huur op doordat er te weinig mensen zijn die zich nog willen inkopen. De laatste conventuaal vertrok in 1993.

De tekst boven de poort luidt:

“BESPODT NIET EEN OUT WYF OFTE MAN NIEMANT WYET WAER “T HEM TOE COMEN CAN”

De belangstelling voor het gasthuis (Hofje) nam af toen overal bejaardenhuizen verrezen. Vanaf 1957 werden daarom ook jongere bewoners toegelaten, waaronder studenten.

Nu zijn de huurders tussen de 30 en ruim 90 jaar. Het streven is de populatie een afspiegeling te laten zijn van de samenleving. Het Hofje is een oase van rust en een aantrekkelijke woonplek, er is een wachtlijst voor in totaal 40 woningen, waarvan een is ingericht als Bed & Breakfast.

Er is veel belangstelling voor wonen in het Sint Anthony Gasthuis. We hebben een lange wachtlijst, er is een gering verloop. Om deze reden is de wachtlijst gesloten, u kunt zich dus niet aanmelden.